مطمئـــــن باش ، برو ...
ضربــه اتـــــ کاری بود ... بی وفـــــایی کردی... دل من سخـــــت شکست...
و چه زشـــــت به من و سادگی ام خندیـــــدی..!
به من و عشقی پـــــاک که پر از یاد تو بود... و به این قلب یتیـــــم
که خیالم میگفت تا ابد مـــــال تو بود
تو برو تا راحـــــت تر
تکه های دل خود را ، آرام سر هـــــم بند زنم ...
پ ن1:هنوزم سردرگمم که برای چه...؟ به کدامین بهـــــانه..؟ گاهی گمـان می برم، همانی بودی که می گفتــی...برای من تو، تنهــا یک دوســـت بودی نه بیشـــــتر...میخواهی نشان دهی گمانم اشتباه بود..؟هرچند برایم فرقی نمیکند اما... خودت بهتر می دانی..!!
پ ن 2: همــــکلامی با تو انقــــدر برایم شیرین بود که دیــــگر حرف زدن با دیگران،نمیچسبــــد!!! انتظــــار شیرینم را چه تلــــخ جواب دادی!وقتی فقــــط منتظــــرتو بودم وتنهــــا "تو" نیامدی...هیچگاه هیجان حضـورت را در وجودم ندیدی...
پ ن3:خوش بحــــال "...." که برایش مینویســــی و چه ســــاده ام من که بــــاز بــــرای "تو" مینویســــم..!