خدا ... تنها کسی که مرا به تو نزدیک می کند ...

 به نام خدا...

 روی آن شیشه ی تبدار تو را ها کردم ...

اسم زیبای تو را درنفسم جا کردم

شیشه بدجور دلش ابری و بارانی شد

شیشه را یک شبه تبدیل به دریا کردم ...

با سر انگشت کشیدم به دلش عکس تو را

عکس زیبای تو را سیر تماشا کردم ...

همیشه در امتداد تاریکی خاطرم جمع است که امیدی چون او را دارم ...

حتی زمانی که تو نیستی ، او همیشه با من است ....

دوستت دارم ولی ناراحت نشو اگر بگویم او را بیشتر از تو دوست دارم ...

تو گاهی رهایم می کنی و او همیشه در کنار من است

تو گاهی مرا می رنجانی و او همیشه مرا شاد می کند ...

زمانی که درکنارت هستم دلم آشوب می شود ولی ... او مرا آرام می کند ...

تو تاب دیدن گریه های مرا نداری ...اما... او آرام و بی صدا می بیند و گوش میدهد ...

نهایتش اینکه او خیلی خیلی زودتر از تو مرا می بیند ... مرا می فهمد و حتی گاهی مرا می خواند ...

راستی حرف آخرم این است :

تنها چیزی که مرا به او نزدیک می کند وجود توست و تنها چیزی که مرا به تو نزدیک می کند وجود اوست که درچشمان تو موج می زند ....