خدایی کن ....

 

بنام خدا

بیا از ابر دل شبنم بسازیم

بیا از درد و دل مرهم بسازیم

نگو گشتیم ، آدم را ندیدیم

خدایی کن .... بیا آدم بسازیم .... 

این مدت دلم می خواست با یکی دردودل کنم بغض بدجور داشت خفم می کرد ... نمی خواستم بشکنه تا مبادا کسی ببینه .... بپرسه چته ؟ و من ندونم چی بگم ؟ چجوری بگم ؟؟؟ 

دلم بحال خودم می سوزه ... عجیب می سوزه ...که چرا وقت دردودل آدما، میشم محرم راز ... ولی وقتی می خوامشون ... فرار می کنن ازم ...حتی نمیان حالم و بپرسن ؟؟؟ ببینن زنده ام ... مردم ...... ؟؟؟

بهونه ایی ندارم ...نداشتم ... یه آبجی ندارم که ............................. 

آدمم ... دلم می خواد آدم حرف دلمو بفهمه .... خدایا گاهی دوست دارم با یه آدمیزاد دردودل کنم ... نمیذاری ... می خوای آخره آخرشم که شده بخودت برسم ... نمی دونی چقدر سخته غرورت بشکنه ... حس کنی کوچیک شدی ...... حس کنی چقدر تنها و بدبختی ...................

دیگه دوست ندارم با معرفت باشم .... دور بی معرفتا شلوغتره .........

چقدر آدم دور و برت بودن وقت تنهاییشون ... حالا وقتی خودت تنهایی ........ بی خیال ............. باز خوبه تو هستی .... لبخنده تو هست ........... امید به تو هست ............ دیشب داشتم به خودم می گفتم .... خفه شو دختر ...بسه دیگه ..... چه مرگته .... ؟ درد خودته .......... بتمرگ سر جات و.... کلی به خودم فحش دادم ......... ولی باز نذاشتم بغضم بشکنه ... اما امروز بعد از ظهر شکست ... آسون .... راحت ..........  

بازم به خودم گفتم .... یادت باشه ... آدما .... همه ی آدما .... همو جوری می بینن که خودشون هستن .... یه آدم خوب همه رو خوب می بینه .... مثه یه بچه ی کوچیک که پاکه و فکر می کنه آدم بد وجود نداره !!!!! یه آدم بد همه رو بد می بینه ... یه دروغگو همه رو دروغگو می بینه و ........ به خودم گفتم  همه چی تموم میشه .....  

اما باز این روزا فهمیدم دوست خوب یعنی چی ؟؟؟ یعنی کی ؟؟؟ خدا بهم یه آبجی پاک و مهربون داد .......  به  اندازه ی تموم دنیا دوسش دارم ...... بیشتر از تموم دخترایی ، که ادعای دوستی کردن و ...... رفتن ..............  خداحافظتون ................فقط یادتون باشه ... دیگه برنگردین ....  امیدوارم همیشه ........ شاد و پر امید باشید ............................

پ ن1 : حالا قدر بابام و می دونم ... چجوریه که دیروز ....... این همه سال ... با این همه بار روی دوشت .... بازم آرومی و بهم لبخند می زنی ...؟؟؟  

زندگی بار گرانیست ...

که بر پشت پریشانی توست ....

کار آسانی نیست

نان دراوردن و غم خوردن و عاشق بودن ...

پدرم .....

کمرم از غم سنگین نگاهت خم باد .... 

پ ن 2 : ببخشید از پستای غمگین و بی سر و تهم ... دیگه تمومشون می کنم ... چون غم و  دوست ندارم ....